Zaimki w języku angielskim 

Zaimek w języku angielskim odpowiada na pytania typu „who?” (kto?), „whom?” (kogo?, kim?), „whose?” (czyj?), „which?” (który?), „what?” (co?).

W zdaniu zaimek może pełnić różne funkcje gramatyczne: może być podmiotem, dopełnieniem, określeniem itd. Na przykład, w zdaniu „She is reading a book,” zaimek „She” jest podmiotem, a „a book” to dopełnienie. 

Zaimek, po angielsku „pronoun”, to część mowy, która zastępuje rzeczownik w zdaniu. Umożliwia to płynniejsze i bardziej zrozumiałe formułowanie wypowiedzi. Zależnie od kontekstu całego zdania i pełnionej funkcji, zaimki w angielskim mogą przyjmować różne formy, zgodnie z odmianą.

Zaimki osobowe są kluczową częścią mowy w języku angielskim, pełniącą funkcję podmiotu lub dopełnienia w zdaniu. Dzięki nim możemy uniknąć powtarzania nazw własnych, rzeczowników czy innych elementów zdania. Na przykład zamiast powiedzieć „Anna is a teacher. Anna lives in New York,” możemy użyć zaimek osobowy i powiedzieć „Anna is a teacher. She lives in New York.”

Zaimki osobowe są różne w zależności od funkcji, jaką pełnią w zdaniu. Jako podmioty są to „I, you, he, she, it, we, they,” a jako dopełnienia „me, you, him, her, it, us, them.” Oto kilka przykładów użycia zaimków osobowych w zdaniach:

• She likes coffee. (Ona lubi kawę.)
• We are going to the cinema. (Idziemy do kina.)
• They called him yesterday. (Oni dzwonili do niego wczoraj.)

Korzystanie z zaimków osobowych w funkcji dopełnienia pojawia się wtedy, gdy zaimek nie jest podmiotem zdania, ale dopełnieniem, co będzie szerzej omówione w kolejnym akapicie. Na przykład: „She gave it to him.” („Ona dała to jemu.”)

W ten sposób zaimki osobowe pomagają w konstrukcji zdań, dodając im płynności i zrozumiałości.

Zaimki osobowe angielskie w formie dopełnienia

Ucząc się języka,możesz się zastanawiać, na czym polega dopełnienie. Dopełnienie to element zdania, który dodaje dodatkowe informacje do zdania i precyzuje, kto lub co jest objęte działaniem. Dopełnienie może być przedstawione w formie rzeczownika, zaimka lub frazy rzeczownikowej. Jest ono kluczowe dla pełnego zrozumienia zdania i często jest niezbędne, aby zdanie było kompletne i miało sens.

Zaimki osobowe w funkcji dopełnienia lub zaimki dopełnieniowe angielskie używane są, gdy chcemy zastąpić rzeczownik lub frazę rzeczownikową, unikając tym samym powtórzeń i uczynić wypowiedź bardziej zwięzłą. Zaimki te przyjmują formy dopełnieniowe: me, you, him, her, it, us, them. Użycie zaimka osobowego w funkcji dopełnienia pozwala nam na utrzymanie klarowności i spójności w zdaniu. 

Przykłady zdań:

• She loves him. (Ona go kocha.) – W tym przypadku „him” jest dopełnieniem bezpośrednim werbu „loves”, wskazując, kogo ona kocha.
• Can you help me? (Czy możesz mi pomóc?) – „Me” jest dopełnieniem bezpośrednim i pokazuje, komu ma być udzielona pomoc.
• We gave it to them. (Daliśmy to im.) – Tutaj „them” jest dopełnieniem pośrednim, wskazując, komu coś zostało dane.
• I am looking at her. (Patrzę na nią.) – „Her” jest dopełnieniem narzędnika, wyjaśniając, na kogo patrzymy.
• The teacher spoke to us. (Nauczyciel do nas mówił.) – „Us” w tym zdaniu to dopełnienie pośrednie, informując, do kogo nauczyciel mówił.

Zaimek zwrotny w języku angielskim służy do pokazania, że podmiot i dopełnienie w zdaniu to ta sama osoba lub rzecz. Zaimków zwrotnych używamy, gdy chcemy podkreślić, że działanie wykonuje i na kogoś wpływa ta sama osoba. Najpopularniejsze zaimki zwrotne to „myself”, „yourself”, „himself”, „herself”, „itself”, „ourselves”, „yourselves”, i „themselves”. Przykłady:

I cut myself while cooking. (Skaleczyłem się podczas gotowania.)
She blames herself for the mistake. (Obwinia siebie za błąd.)
They enjoyed themselves at the party. (Bawili się dobrze na przyjęciu.)

Zaimek emfatyczny używany jest do podkreślenia znaczenia podmiotu w zdaniu. Służy do położenia nacisku na określony element zdania. Są identyczne w formie z zaimkami zwrotnymi. Przykłady użycia w zdaniach:

• I myself finished the project. (Sam ukończyłem projekt.)
• She herself paid for the dinner. (Ona sama zapłaciła za kolację.)
• You yourself can change this. (Ty sam możesz to zmienić.)

Zaimki wzajemne są używane do wyrażenia wspólnej aktywności lub relacji pomiędzy dwoma lub więcej podmiotami. Stosuje się je, gdy chcemy wskazać na relację wzajemną między dwoma osobami lub grupami osób. W angielskim występują głównie w formie „each other” i „one another”. Przykłady:

• They love each other. (Oni się kochają.)
• The two countries fought one another. (Dwa kraje walczyły ze sobą.)
• We help each other. (Pomagamy sobie nawzajem.)

Zaimek nieokreślony nie wskazuje na konkretną osobę, miejsce czy rzecz. Używany jest, gdy mówimy o osobach czy rzeczach w sposób ogólny. Przykłady to „someone”, „anyone”, „none”, „everyone”. Przykłady zdań z zaimkami nieokreślonymi:

• Someone must know the truth. (Ktoś musi znać prawdę.)
• Anyone can join the club. (Każdy może dołączyć do klubu.)
• None of them is guilty. (Żaden z nich nie jest winny.)

Zaimki wskazujące wskazują na konkretne osoby, miejsca czy rzeczy. Używane są, gdy chcemy wskazać na konkretne rzeczy lub osoby. Najpopularniejsze z nich to „this”, „that”, „these”, „those”. Przykłady użycia w zdaniach:

• This is my book. (To jest moja książka.)
• Those are your keys. (To są twoje klucze.)
• That was a great movie. (To był świetny film.)

Zaimki pytające stosowane są do konstrukcji pytań. Używane są do zastępowania rzeczownika, o który pytamy. Najpopularniejsze to „who”, „whom”, „whose”, „which”, i „what”. Przykłady:

• Who is coming to the party? (Kto idzie na imprezę?)
• Whom did you see? (Kogo widziałeś?)
• What are you doing? (Co robisz?)

Zaimek wzmacniający podkreśla podmiot w zdaniu, i podobnie jak zaimek emfatyczny, ma identyczną formę jak zaimek zwrotny. Służy do nadania dodatkowego nacisku na podmiot. Jest umieszczany zaraz po podmiocie, żeby go podkreślić. Przykłady użycia:

• The President himself said that. (Sam prezydent to powiedział.)
• I myself am not sure. (Sam nie jestem pewien.)
• She herself started the project. (Ona sama zaczęła projekt.)

Zaimki względne wprowadzają zdania względne, które dodają informacje o rzeczownikach. Są używane do połączenia dwóch zdań w jedno, wprowadzając dodatkowe informacje o rzeczowniku. Do najpopularniejszych należą „who”, „whom”, „whose”, „which”, i „that”. Przykłady użycia w zdaniach: 

• The woman who called was my aunt. (Kobieta, która zadzwoniła, to moja ciocia.)
• The book that you lent me was great. (Książka, którą mi pożyczyłeś, była świetna.)
• The team which won the match was outstanding. (Drużyna, która wygrała mecz, była wyjątkowa.)

Zaimki względne zwrotne są używane do odniesienia do samego siebie w kontekście zdania względnego. W języku angielskim nie ma stricte zaimków względnych zwrotnych, ale w praktyce można użyć połączenia zaimek względny + zaimek zwrotny (np. „who himself”). Przykłady takich zaimków w zdaniach :

The man who himself was a doctor knew the symptoms well. (Mężczyzna, który sam był lekarzem, znał objawy dobrze.)
The author whose book itself became a bestseller was thrilled. (Autor, którego książka sama stała się bestsellerem, był zachwycony.)
The girl who herself had studied abroad gave us advice. (Dziewczyna, która sama studiowała za granicą, dała nam rady.)

Zaimki dzierżawcze wskazują na właściciela jakiegoś obiektu lub relacji. Są używane do wskazania na posiadanie lub przynależność. Zaimki te to „mine”, „yours”, „his”, „hers”, „its”, „ours”, „yours”, „theirs”. Przykłady:

• This book is mine. (Ta książka jest moja.)
• The choice is yours. (Wybór należy do ciebie.)
• The victory is ours. (Zwycięstwo jest nasze.)

Przymiotnik dzierżawczy (Possesive Adjective)? 

Przymiotnik dzierżawczy w języku angielskim to słowo, które wskazuje na własność lub posiadanie rzeczownika, który je następuje. W przeciwieństwie do zaimków dzierżawczych, przymiotniki dzierżawcze nie mogą występować samodzielnie i muszą być używane w połączeniu z rzeczownikiem, który modyfikują.

Przymiotników dzierżawczych używamy, gdy chcemy wskazać, kto jest właścicielem czegoś lub posiada coś. Są one często używane w sytuacjach, gdy właściciel jest jasno zidentyfikowany i jest zwykle osobą, zwierzęciem lub zdefiniowaną grupą.

Podstawowe przymiotniki dzierżawcze w języku angielskim to: „my,” „your,” „his,” „her,” „its,” „our” i „their.” Poniżej znajdziesz przykłady zdań z ich zastosowaniem:

• My car is parked over there. (Moje auto jest zaparkowane tam.)
• Your phone is ringing. (Twój telefon dzwoni.)
• His dog is quite friendly. (Jego pies jest dość przyjazny.)
• Her dress is beautiful. (Jej sukienka jest piękna.)
• Their house is next to ours. (Ich dom jest obok naszego.)

Zrozumienie i poprawne używanie przymiotników dzierżawczych pozwala jasno opisać własność i sprawia, że Twoje zdania po angielsku są bardziej znaczące i precyzyjne

Ćwiczenia na różne rodzaje zaimków w angielskim

Reguralne wykonywanie ćwiczeń gramatycznych odgrywaja kluczową rolę w procesie nauki języka angielskiego. Ćwiczenia pomagają szybciej utrwalić nową wiedzę i zwiększyć pewność siebie podczas używania struktur gramatycznych, takich jak omawiane w tym artykule zaimki i określniki. Wykonaj poniższe zadania i sprawdź ile zaimków udało Ci się zapamiętać! Wybierz jedną poprawną odpowiedź dla każdego z 10 pytań.