Relative Clauses w języku angielskim

Zaimki względne pełnią kluczową rolę w konstrukcji Relative Clauses (zdaniach względnych) w języku angielskim. Są one używane do wprowadzania dodatkowych informacji o osobach, rzeczach lub miejscach w zdaniu. Poniżej przedstawiono główne zaimki względne wraz z ich funkcjami i przykładami:

1. Who:

• Odnosi się do osób.
• Najczęściej pełni funkcję podmiotu.
• Przykład: „The girl who is singing is my sister.”

2. Whom:

• Odnosi się do osób.
• Najczęściej pełni funkcję dopełnienia.
• Przykład: „The man whom I saw was very tall.”

3. Which:

• Odnosi się do rzeczy, zwierząt, pojęć abstrakcyjnych.
• Pełni funkcję podmiotu lub dopełnienia.
• Przykład: „The book which you gave me is very interesting.”

4. That:

• Może zastępować 'who’, 'whom’ lub 'which’ w określonych sytuacjach.
• Używany w zdaniach względnych bez przecinków i bez przyimka przed zaimkiem.
• Przykład: „The house that I bought is very old.”

5. Whose:

• Odnosi się do osób lub rzeczy.
• Wskazuje na przynależność.
• Przykład: „The woman whose car broke down is waiting for help.”

Zaimki posesywne są używane do wskazywania przynależności. W zdaniach względnych mogą być używane do zaimków względnych, aby określić, do kogo lub czego odnosi się zdanie względne. Na przykład, „whose” – odnosi się do osób lub rzeczy i wskazuje na ich przynależność

Jak wspomniano wcześniej, zdania względne w języku angielskim pełnią funkcję dodatkowego wyjaśnienia lub specyfikacji dotyczącej osób, rzeczy lub sytuacji. Na przykład, zdanie „The woman who is wearing a red dress is my sister” używa zaimka względnego „who” do wskazania konkretnej osoby (kobiety w czerwonej sukience) i dodania informacji, że jest to siostra mówiącego. W przypadku, gdy chcemy zastąpić „who” lub „which” przez „that”, możemy przekształcić to zdanie na „The woman that is wearing a red dress is my sister”.

Ciekawą cechą zdań względnych jest możliwość opuszczenia zaimka względnego, gdy pełni on funkcję dopełnienia. Na przykład, zamiast mówić „The woman who I saw was wearing a red dress”, możemy powiedzieć po prostu „The woman I saw was wearing a red dress”.

W sytuacji, gdy zaimek względny jest podmiotem zdania względnego, często unikamy powtarzania podmiotu. Na przykład, zamiast „The man who is standing there is my father”, możemy użyć skróconej formy „The man standing there is my father”, gdzie „who” jest pominięty, a podmiot „man” nie jest powtarzany.

W niektórych typach zdań względnych używamy przecinków do ich oddzielenia od reszty zdania. Jest to szczególnie ważne w zdaniach nieokreślających (non-defining relative clauses), gdzie przecinki pomagają wizualnie oddzielić dodatkowe informacje. Ważne jest jednak zauważenie, że w takich zdaniach nie możemy użyć „that” i nie możemy pominąć zaimka względnego.

Relative clauses, czyli zdania względne, to struktury gramatyczne w języku angielskim służące do dostarczania dodatkowych informacji o osobie, przedmiocie, miejscu, czasie lub przyczynie. Są one niezbędne do tworzenia bardziej złożonych i precyzyjnych wypowiedzi, pozwalając na łączenie zdań w bardziej płynną całość. Kluczowe słowa wykorzystywane w relative clauses to przede wszystkim zaimki względne takie jak 'who’, 'whom’, 'whose’, 'which’, 'that’ oraz przysłówki 'where’, 'when’ i 'why’.

• Where jest używane do podawania informacji o miejscu. Na przykład: „The restaurant where we ate last night was excellent.” W tym zdaniu 'where’ wskazuje na miejsce, w którym jedliśmy.
• When stosuje się do określenia czasu. Przykład: „I remember the day when we first met.” Tutaj 'when’ odnosi się do konkretnego momentu w czasie.
• Why używa się do wyjaśnienia przyczyny. Na przykład: „The reason why he left early is still unclear.” W tym zdaniu 'why’ odnosi się do przyczyny wcześniejszego odejścia.

Defining relative clauses, czyli zdania względne określające, pozwalają na precyzyjne określenie lub identyfikację osób, rzeczy czy miejsc, o których mowa. Są one integralną częścią zdania, bez której znaczenie głównej części zdania byłoby niekompletne lub niejasne. Typowo, zdania względne określające nie są oddzielone przecinkami od reszty zdania złożonego, co odróżnia je od non-defining relative clauses.

Struktura defining relative clauses opiera się na użyciu zaimków względnych takich jak 'who’, 'whom’, 'whose’, 'which’ lub 'that’, które wprowadzają dodatkowe informacje bezpośrednio powiązane z rzeczownikiem, do którego się odnoszą. Na przykład:

• „The man who called you yesterday is my uncle.” W tym zdaniu 'who’ łączy informację o mężczyźnie z faktem, że to on zadzwonił wczoraj.
• „A book that I read last week was really interesting.” Tutaj 'that’ odnosi się do książki, która została przeczytana w ubiegłym tygodniu, i jest kluczowe do zrozumienia, o którą książkę chodzi.
• „The house which has red doors is my grandmother’s.” W tym przypadku 'which’ wyjaśnia, że mówimy o konkretnym domu, charakteryzującym się czerwonymi drzwiami.

Non-defining relative clauses, czyli zdania względne niewyodrębniające, są stosowane w języku angielskim do dodawania dodatkowych, ale nie niezbędnych informacji do zdania. W przeciwieństwie do defining relative clauses, informacje dostarczane przez non-defining clauses nie są kluczowe do zrozumienia głównego przekazu zdania. Ważną cechą tych zdań jest to, że nie używa się w nich zaimka 'that’.

Struktura non-defining relative clauses opiera się na użyciu zaimków względnych takich jak 'who’, 'whom’, 'whose’, 'which’, ale nie 'that’. Te klauzule są zazwyczaj oddzielane przecinkami od reszty zdania, aby wizualnie i gramatycznie oddzielić dodatkowe informacje. Przykłady zdań z non-defining relative clauses:

• „My sister, who lives in Canada, is coming to visit next week.” W tym zdaniu informacja, że siostra mieszka w Kanadzie, jest dodatkowa i nie zmienia głównego znaczenia zdania.
• „The Grand Canyon, which is one of the world’s natural wonders, attracts millions of tourists every year.” Tutaj klauzula względna dostarcza dodatkowych informacji o Wielkim Kanionie, ale nie jest niezbędna do zrozumienia zdania.
• „Mr. Brown, whose book won the award, is a renowned author.” Informacja, że książka pana Browna zdobyła nagrodę, jest dodatkowym uzupełnieniem, ale nie kluczowa dla zrozumienia, kim jest Mr. Brown.

W każdym z tych przykładów, przecinki przed i po klauzuli względnej pomagają w oddzieleniu tych dodatkowych informacji od reszty zdania, podkreślając ich charakter uzupełniający, a nie definiujący.

Różnica między what i which w relative clauses

Główna różnica między stosowaniem „what” a „which” w relative clauses polega na kontekście ich użycia w zależności od rodzaju zdania względnego. 'What’ jest zazwyczaj używane w defining relative clauses, czyli zdaniach względnych określających. Te zdania są integralną częścią wypowiedzi, dostarczającą kluczowych informacji niezbędnych do zrozumienia głównej części zdania. Przykładowe użycie 'what’ w zdaniu względnym określającym to: „I know what you mean”, gdzie 'what you mean’ jest niezbędne do zrozumienia całego kontekstu wypowiedzi.

Z kolei 'which’ stosuje się w non-defining relative clauses, czyli zdaniach względnych niewyodrębniających. Te zdania dodają dodatkowe informacje, ale nie są niezbędne do zrozumienia głównego przekazu zdania. Przykładem zdania z 'which’ w tej roli jest: „The book, which was published last year, is already a bestseller”, gdzie informacja, że książka została opublikowana w ubiegłym roku, jest dodatkowa i nie zmienia znaczenia głównej części zdania.

Relative clauses ćwiczenia 

Wykonaj poniższe ćwiczenia, aby utrwalić wiedze o defining and non defining relative clauses w języku angielskim. Mamy nadzieję, że ten artykuł pomógł Ci zrozumieć kolejną zasadę angielskiej gramatyki, którą z powodzeniem możesz stosować teraz w praktyce.