Kiedy użyć „have” a kiedy „has”? 

Czasownik „to have” pełni funkcję zarówno czasownika pełnego, jak i posiłkowego. Jako czasownik pełny, „to have” oznacza „mieć”, wskazując na posiadanie czegoś. Jako czasownik posiłkowy, używany jest w różnych czasach gramatycznych i strukturach złożonych, takich jak czas Present Perfect. Warto pamiętać, że bez względu na kontekst, jego odmiana przez osoby wygląda tak samo.

W czasie teraźniejszym, „have” użyjemy w odniesieniu do pierwszej i drugiej osoby liczby pojedynczej oraz liczby mnogiej, z kolei „has” stosujemy dla trzeciej osoby liczby pojedynczej. Dla zobrazowania tego zagadnienia, poniżej przedstawiamy tabelę z odmianą tego czasownika przez osoby.

Podstawowa odmiana „have” w czasie teraźniejszym:

Sprawa staje się o wiele prostsza w przypadku czasu przeszłego, ponieważ wtedy, bez względu na to, czy have występuje jako czasownik pełny, czy czasownik posiłkowy, przyjmuje tylko jedną formę: had. I to bez względu na to, jaki podmiot został wykorzystany w zdaniu. 

W czasie przyszłym, podobnie jak w przypadku czasu przeszłego, odmiana czasownika „to have” jest jednolita dla wszystkich osób i zawsze przyjmuje formę „will have”.

No dobrze, mamy za sobą teorię, więc teraz czas na przykłady. To w końcu dzięki praktyce nauka jest najbardziej efektywna! Sprawdźcie poniższą tabelę, aby poznać zastosowanie „have” i „has” w zdaniach, które określają posiadanie czegoś przez podmiot. 

Czasownik „have” jako czasownik posiłkowy jest używany w kilku kluczowych konstrukcjach gramatycznych w języku angielskim. Oto najczęstsze przypadki:

1. Present Perfect: Używamy „have” w połączeniu z czasownikiem w trzeciej formie (Past Participle) do opisania czynności, które miały miejsce w przeszłości, ale które mają wpływ na teraźniejszość lub których dokładny czas nie jest podany. Na przykład:

• „I have finished my homework.” (Skończyłem pracę domową.)

2. Past Perfect: W tej konstrukcji, „have” występuje w formie przeszłej „had” i jest połączone z Past Participle, aby opisać czynność, która miała miejsce przed inną czynnością w przeszłości. Na przykład:

• „They had left before we arrived.” (Oni wyszli zanim przybyliśmy.)

3. Future Perfect: „Will have” jest używane do opisania czynności, która zostanie zakończona przed określonym momentem w przyszłości. Na przykład:

• „By next year, I will have completed my studies.” (Do przyszłego roku skończę studia.)

4. Present Perfect Continuous: W tej formie, „have” łączy się z „been” i gerundium (Present Participle), aby wyrazić czynność, która zaczęła się w przeszłości i trwa do teraz, lub która właśnie została zakończona, ale jej skutki nadal są odczuwalne. Na przykład:

• „She has been working here for three years.” (Ona pracuje tutaj od trzech lat.)

5. Past Perfect Continuous: Podobnie jak w Present Perfect Continuous, ale odnoszące się do czynności, która trwała do pewnego momentu w przeszłości. „Had” łączy się z „been” i gerundium. Na przykład:

• „We had been walking for hours before we stopped.” (Szliśmy przez kilka godzin, zanim się zatrzymaliśmy.)

6. Future Perfect Continuous: Używane do opisania czynności, która będzie trwała do określonego momentu w przyszłości. „Will have” łączy się z „been” i gerundium. Na przykład:

• „Next month, I will have been living in this city for two years.” (W przyszłym miesiącu będę mieszkał w tym mieście od dwóch lat.)

Czym jest czasownik posiłkowy w języku angielskim?

Czasownik posiłkowy (auxiliary verb), zwany również czasownikiem pomocniczym, odgrywa kluczową rolę w języku angielskim, ponieważ wspomaga główne czasowniki i pomaga w formowaniu różnych czasów gramatycznych, zdań pytających, przeczeń oraz innych struktur złożonych. Czasowniki posiłkowe nie mają znaczenia samodzielnie, ale są niezbędne do konstrukcji gramatycznych, nadając zdaniom odpowiednią formę.

Najważniejsze czasowniki posiłkowe w języku angielskim to:

1. Be: Używany w tworzeniu czasów ciągłych (continuous tenses) oraz strony biernej (passive voice). Na przykład:

• Ciągły: „He is running.” (On biegnie.)
• Bierna: „The book was written by Mark Twain.” (Książka została napisana przez Marka Twaina.)

2. Have: Kluczowy w tworzeniu czasów perfect. Pomaga określić czynności, które miały miejsce w przeszłości, ale są ważne dla teraźniejszości lub które zostały zakończone przed inną czynnością w przeszłości. Na przykład:

• Present Perfect: „They have finished their meal.” (Oni skończyli posiłek.)
• Past Perfect: „She had left before you called.” (Ona wyszła zanim zadzwoniłeś.)

3. Do: Używany jako czasownik posiłkowy w tworzeniu pytań i przeczeń w czasach prostych (simple tenses), takich jak Present Simple i Past Simple. „Do” i jego forma przeszła „did” nie zmieniają znaczenia zdania, ale są niezbędne do jego struktury. Na przykład:

• Pytanie: „Do you like coffee?” (Czy lubisz kawę?)
• Przeczenie: „I do not (don’t) like this movie.” (Nie lubię tego filmu.)

Mamy nadzieję, że dzięki temu artykułowi, wiesz już, czy użyć have, czy has w swoich wypowiedziach! To jeden z najczęściej używanych czasowników, więc warto mieć pewność, jak i kiedy z niego korzystać. Pamiętaj, że praktyka czyni mistrza. Wykonuj regularnie ćwiczenia, nie bój się eksperymentować z językiem i zadawać pytania, jeśli coś jest niejasne. Z odpowiednią praktyką i cierpliwością, gramatyka angielska nie będzie miała przed Tobą tajemnic.

A jeśli czujesz, że Twoje dziecko potrzebuje wsparcia w nauce angielskiej gramatyki lub po prostu chcesz, aby poćwiczyło konwersacje z native speakerem, to zapisz je na zajęcia w szkole językowej Novakid. Dzięki nauce poprzez zabawę, efekty są widoczne naprawdę szybko bez względu na poziom zaawansowania, z jakiego startuje Twoja pociecha. Prowadzimy angielski od podstaw, jak i angielski dla uczniów w wieku szkolnym. Każdy tutaj znajdzie coś dla siebie – sprawdź, jak wyglądają nasze zajęcia podczas bezpłatnej lekcji próbnej.