Streszczenie „Dzieci z Bullerbyn”. Czytaj razem z dzieckiem!

W „Dzieciach z Bullerbyn” pojawia się wielu bohaterów. Główną bohaterką, a zarazem narratorką, jest Lisa Erikson. Jej pierwowzorem była sama Astrid Lindgren. Z kolei w rodzeństwie i przyjaciołach książkowej Lisy odnajdujemy cechy członków rodziny autorki.

A oto bohaterowie „Dzieci z Bullerbyn”:

• Lisa Erikson – główna bohaterka i narratorka książki, jej braćmi są Bosse i Lasse. Uwielbia bawić się lalkami i chodzić do szkoły.
• Lasse Erikson – jest klasowym urwisem, ma duże poczucie humoru. To on najczęściej organizuje różne zabawy.
• Bosse Erikson – interesuje się ptakami i zbiera ich jaja. Ma własną kurę, Albertynę.
• Maja Erikson – mama Lassego, Bossego i Lisy. Jest właścicielką kurzej fermy w Bullerbyn. Cechują ją: troskliwość, zaradność i pracowitość.
• Anders Erikson – tata rodzeństwa, zajmuje się stolarką, a oprócz tego pracuje w mleczarni.
• Britta Andersson – przyjaźni się z Lisą. Jest rozsądna i najdojrzalsza z całej szóstki małych bohaterów. Jest najlepszą uczennicą w klasie, pracowitą i uczynną.
• Anna Andersson – młodsza siostra Britty, jest wesoła i pomysłowa.
• Greta Andersson – mama Britty i Anny. Potrafi piec przepyszne obwarzanki.
• Erik Andersson – ojciec Britty i Anny. Czasem bywa trochę dziecinny, ale pięknie gra na harmonii.
• Anders Jan Andersson – dziadek Britty i Anny, ma 80 lat i jest byłym właścicielem Zagrody Północnej. Przeważnie siedzi w swoim pokoju na piętrze.
• Olle – kolega Lisy. Jest bardzo grzeczny i ułożony. Potrafi szybko biegać. Ma psa Svippa i kota Malkolma.
• Ciocia Lisa – mama Ollego i Kerstin. Jest troskliwa i miła. To ona tłumaczyła dziewczynkom, jak postępować z małymi dziećmi, kiedy miały się zająć Kerstin.
• Wujek Nils – bardzo kocha Ollego i swoją małą córeczkę. Lubi bawić się z Kerstin.
• Kerstin – maleńka siostrzyczka Ollego, oczko w głowie chłopca.

Szukasz lekcji angielskiego dla swojego dziecka? Już ponad 260 000 rodziców na całym świecie zaufało Novakid! Wypróbuj nasz program za darmo.

„Dzieci z Bullerbyn” to książka podzielona na trzy części. Każda część koncentruje się na innych aspektach życia bohaterów, przedstawiając zarówno ich codzienne życie, jak i wyjątkowe wydarzenia. Poniżej prezentujemy streszczenie powieści.

Czas i miejsce akcji

Akcja książki obejmuje około trzech lat. Czas nie jest dokładnie określony, jednak można wnioskować, że wydarzenia rozgrywają się w latach 40. XX wieku, a więc w czasach zbieżnych z okresem, w którym Astrid Lindgren tworzyła powieść.

Miejsce akcji „Dzieci z Bullerbyn” to urokliwa szwedzka wioska, która składa się z trzech przylegających do siebie gospodarstw: Zagrody Południowej, Zagrody Środkowej i Zagrody Północnej. Pierwowzorem jest rodzinna wieś Astrid Lindgren: Sevedstorp.

Sceneria jest niemal idylliczna. Dzieci bawią się nie tylko w przydomowych ogrodach, ale też na polach, łąkach, w lasach i nad rzekami, które stanowią malownicze tło dla wydarzeń, a książce nadają sielskiego charakteru. Świat przedstawiony jest dość ograniczony do najbliższej okolicy Bullerbyn, ale nie jest przez to ciasny, lecz raczej przytulny. Cała powieść tchnie beztroską, ciepłem i bezpieczeństwem.

Dzieci przeżywają liczne przygody, ale czytelnik może obserwować też ich życie codzienne, którego rytm wyznaczają: przyroda, obowiązki związane z opieką nad zwierzętami oraz cykliczne święta i tradycje.

„Dzieci z Bullerbyn” — część 1. Streszczenie szczegółowe

Pierwsza z trzech części książki jest zatytułowana „My — dzieci z Bullerbyn”. Poznajemy Listę, która przeprowadzi nas przez całą opowieść. Ma 7 lat. Mieszka w Zagrodzie Środkowej z rodzicami i dwójką braci: 9-letnim Bossem i 10-letnim Lassem. W ich domu zawsze jest gwarnie i wesoło. 

Lisa ma też przyjaciółki, które są dla niej jak siostry. Britta i Anna mieszkają w Zagrodzie Północnej i mają po 9 lat. W Zagrodzie Południowej mieszka Olle, który jest rówieśnikiem Britty, Anny i Bossego. 

Ważnym wydarzeniem było dla Lissy otrzymanie własnego pokoju. Znajdował się on w domku obok Britty i Anny, dzięki czemu dziewczynki mogły bawić się razem jeszcze więcej. Stworzyły własną pocztę i przy pomocy sznurka między oknami przesyłały sobie liściki w pudełkach.

Każde dziecko w Bullerbyn czekało na koniec szkoły i początek lata wypełnionego przygodami, ale i pracą w gospodarstwach rodziców. Szkoła znajdowała się w Wielkiej Wsi, którą dzieliło od Bullerbyn kilka kilometrów. Zanim nastały wakacje, dzieci musiały zdać jeszcze egzaminy końcowe, jednak nauka stanowiła problem jedynie dla Bossego.

Wakacje zaczęły się kreatywnie — chłopcy stworzyli własny język. Dzięki temu mogli komunikować się tak, aby nikt poza wtajemniczonymi nie rozumiał, o czym rozmawiają. Zabawy stały się dzięki temu jeszcze bardziej ekscytujące. Olle zyskał nawet przydomek „Kolifink” od słowa, które wymyślił. Dziewczynki szybko pozazdrościły tej możliwości i stworzyły swój tajny język. 

Nawet w Bullerbyn zdarzają się ciemne chmury i burze. Podczas jednej z nich dzieci schroniły się u Kristin — staruszki mieszkającej w Zagajniku. Kristin podzieliła się z dziećmi historiami, których miała w zanadrzu bez liku, ale podarowała im coś jeszcze — 3 słodkie kocięta. Każde z nich znalazło dom w innej zagrodzie w Bullerbyn.

A co z Ollem? Nawiązał wyjątkową przyjaźń z psem Svippem. Jak do tego doszło? Svipp należał do Pana Grzegorza, szewca z pobliskiej wioski. Pan Grzegorz nie był zbyt uprzejmym człowiekiem, a psa trzymał krótko i zaniedbywał. Sytuacja zwierzęcia jeszcze się pogorszyła, gdy jego właściciel zwichnął nogę. Olle, który od pierwszego spotkania ze Svippem bardzo chciał go ratować, podjął się opieki nad zwierzakiem na czas powrotu Pana Grzegorza do zdrowia. Piesek jednak szybko przywiązał się do Ollego, więc ojciec chłopca odkupił zwierzaka od niemiłego szewca. Svipp i Olle stali się nierozłączni.

Svipp nie jest jedynym ważnym zwierzęciem w Bullerbyn. Dzieci na co dzień żyły pośród zwierząt, bawiły się z nimi i otaczały je opieką. Lisa zajmowała się parą królików. Bosse miał własną kurę o imieniu Albertyna. Ptak zdawał się doskonale wiedzieć, jak w danej chwili wprawić chłopca w zakłopotanie.

Britta i Anna nie miały zwierząt, ale i one miały swoje obowiązki opiekuńcze wobec innych, a wypełniały je z radością. Do ich zadań należało czytanie gazety dziadkowi, który miał słaby wzrok. Był to dobrotliwy i spokojny starszy pan zbliżający się do osiemdziesiątki.  

Dzieci miały swoje tajemnice, których zazdrośnie strzegły przed pozostałymi. Lisa i Anna dbały o to, aby nikt nie odkrył ich sekretnego miejsca, w którym rosło mnóstwo poziomek. Chłopcy mieli sieć ukrytych korytarzy wydrążonych w stogach siana. To wyszło jednak na jaw, bo Lisa przypadkiem znalazła mapę. 

Skoro o stogach sianach mowa — czy to nie doskonałe miejsce na nocleg? Zdecydowanie tak! Mali bohaterowie postanowili spędzić noc właśnie tam. Zmarzli, ale nie odebrało im to poczucia szczęścia, satysfakcji i głodu kolejnych przygód.

Jedną z nich była ucieczka z domu. Lisa i Anna, wysłuchawszy elektryzujących opowieści dziadka, stworzyły własny plan wielkiej eskapady. Na planie się skończyło, bo dziewczynki… zaspały.

Jeśli nie ucieczka z domu, to co? Może tajne miejsce zabaw w jaskini albo indiańskie tipi? Jedno i drugie! Dziewczynki stworzyły swoją sekretną bazę w skalnej rozpadlinie, a Lasse,  Bosse i Olle — wyśledzeni cichaczem przez dziewczynki — spędzali całe dnie w szałasie, który sami zbudowali.

Wakacje nie trwają wiecznie i kiedyś trzeba wrócić do szkoły. Lisa, która lubiła się uczyć, z radością przygotowywała się na kolejny rok szkolny. Jakie więc było jej rozczarowanie, gdy szkoła okazała się zamknięta. Nauczycielka zachorowała i lekcji nie będzie. Cierpiąca leżała w swoim pokoju na piętrze budynku szkolnego i czekała na pomoc pielęgniarki, która się nie zjawiła. Dzieci postanowiły więc pomóc: wysprzątały szkołę i zaopiekowały się nauczycielką, gotując jej obiad. 

Szkoła była oddalona o godzinę drogi. Już sama podróż na lekcje była przygodą, a jesienią i zimą stawała się wręcz wyzwaniem. Dzieci z Bullerbyn radziły sobie z tym jednak, wykazując się determinacją i wytrwałością. 

Pewnego dnia, podczas nieobecności rodziców, dzieci zorganizowały zabawę, przebierając się za dorosłych. Radość przerwała jednak śnieżyca, która zmusiła je do schronienia się u szewca, Pana Grzegorza. Choć nie był zbyt sympatyczny, udzielił im pomocy, a ojciec Lisy wkrótce odwiózł je bezpiecznie do domu. 

Tymczasem zbliżające się święta Bożego Narodzenia wprowadzały magiczną atmosferę – dzieci z entuzjazmem przygotowywały dekoracje i czekały na świąteczny czas.

„Dzieci z Bullerbyn” — część 2. Streszczenie szczegółowe

Druga część nosi tytuł „Jest już nas siedmioro w Bullerbyn”. Odnosi się on do nowej ważnej postaci. Oto na świat przychodzi siostrzyczka Ollego — Kerstin. Szybko staje się obiektem zainteresowania całej społeczności. 

Niedługo później nadchodzi Boże Narodzenie. Dzieci z radością pieką pierniki i wybierają się z rodzicami po choinki. W Wigilię odwiedzają Kristin z Zagajnika, obdarowując ją jedzeniem i ręcznie wykonanymi ozdobami, po czym wracają do domu, by przystroić swoje drzewka i wymieniać się prezentami. Lasse, przebrany za krasnoludka, rozdaje upominki rodzeństwu.

Zima to ulubiona pora roku dzieci. Mieszkają na wzgórzu, więc mogą bawić się w wyścigi na sankach. Dziewczynki konkurują w tej dyscyplinie z chłopcami. 

A jak wygląda Sylwester w Bullerbyn? Dzieci spędzają go na wróżbach i zabawie. Tylko Bosse zasypia przed północą. 

Zima to też czas ferii. Dzieci odwiedzają ciotkę Jennę, gdzie świetnie bawią się z jej dziećmi, szczególnie z najstarszą córką Nanną. 

Zimowe przygody to też jazda na łyżwach po zamarzniętym jeziorze. Lasse przeżywa chwile grozy — wpada do przerębla. Na szczęście zostaje uratowany dzięki szybkiej reakcji Lisy, Bossego i Ollego.

Ferie szybko mijają i czas wracać do szkoły. Chłopcy tak psocą, że za karę muszą zostać dłużej. W drodze powrotnej dziewczynki zwalniają kroku, by ich koledzy nie czuli się upokorzeni. 

Najlepsza w całym roku okazja do psot to, oczywiście, 1 kwietnia — prima aprilis! Lasse przestawia zegar, przez co wszyscy przychodzą do szkoły za wcześnie, ku zdziwieniu nauczycielki.

Wielkanoc w Bullerbyn to czas pełen radości i zabawy dla dzieci. Różne tradycje i wyjątkowe, jedyne w roku rozrywki sprawiają, że święta stają się magiczne. Dzieci malują pisanki i poszukują czekoladowych jajek, które mama ukrywa po całym domu. W Wielki Czwartek przebierają się za Baby Jagi, co dodaje atmosferze nieco szaleństwa. Przygotowują także kartki, które przypinają nieświadomym osobom do pleców. 

Dzieci poznają również historie starego młynarza Jana o tajemniczym Wodniku, co inspiruje je do nocnej wyprawy do młyna. Lasse próbuje zaimponować reszcie, twierdząc, że widział stwora.

Wakacyjne dni przynoszą różne przygody. Lisa kłóci się z Brittą i Anną, ale godzą się dzięki wspólnemu pieczeniu ciasta. Na strychu znajdują puszkę ze wskazówką dotyczącą ukrytego skarbu, która okazuje się żartem ze strony chłopców — w środku znajdują tylko kartkę z szyderstwami. Nie pozostają jednak dłużne i odwdzięczają się puszką pełną… baranich odchodów. 

Gdy jesienna pogoda jest łaskawa, dzieci budują kryjówkę na wyspie i bawią się w rozbójników.

Jesień to czas refleksji i prób sprawienia innym radości. Lisa i Anna zabierają dziadka na spacer, ale inne pomysły, jak śpiewanie dla Kristin czy dawanie prezentów, nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. Jednak gdy jedna z koleżanek choruje, dziewczynki ofiarowują jej swoje ulubione rzeczy.

Drugą część książki zamyka wielkie święto – 80. urodziny dziadka, obchodzone radośnie przez całą społeczność Bullerbyn.

„Dzieci z Bullerbyn” — część 3. Streszczenie szczegółowe

Trzecia, ostatnia część książki nosi tytuł „W Bullerbyn jest zawsze wesoło”. A oto co się w niej działo:

Lisa kończy 9 lat! Do Bullerbyn przybywa elegancka dama z dziewczynką o imieniu Monika. Lasse, chcąc zrobić na niej wrażenie, próbuje swoich sił na szczudłach, ale niefortunnie kończy występ w świńskim korycie. Olle z dumą pokazuje Monice swoją młodszą siostrę, Kerstin, która ma już półtora roku, a Monika w ramach podziękowania daje Lisie broszkę.

Lisa zostaje opiekunką jagniątka Pontusa. Uratowała zwierzątko przed śmiercią głodową, gdy jego matka nie miała pokarmu. Pewnego dnia zabiera Pontusa do szkoły, co kończy się stanowczą prośbą nauczycielki, by zwierzęta więcej nie uczestniczyły w lekcjach.

Dzieci z Bullerbyn często wymyślają zabawy w drodze do domu. Wiosną próbują przejść po kamieniu na zalanej wodą łące szewca Grzegorza, co kończy się późnym powrotem i zmartwieniem rodziców.

Kiedy Ollemu zaczyna ruszać się mleczny ząb, odmawia jego wyrwania. Nauczycielka zapowiada, że będzie chciała obejrzeć dziurkę po zębie następnego dnia. Olle nie jest w stanie sam sobie wyrwać zęba — chodzi cały dzień z nitką wystającą z ust. W końcu Lasse w nocy z pomocą tej nitki wyrywa ząb śpiącemu Ollemu.

W Bullerbyn dzieci bawią się także przy strumyku. Lisa i Anna postanawiają pocałować żabę, wierząc, że to zaklęty książę. Tymczasem Lasse, Bosse i Olle również tracą mleczne zęby i przechowują je w „skrzyni mędrców”. Dziewczynki dla żartu dorzucają do trzech mlecznych zębów starą sztuczną szczękę służącej Agdy, co wywołuje u chłopców złość.

Okolica za pastwiskiem Zagrody Północnej pełna jest miejsc idealnych do zabawy w Indian. Dzieci nadają im nazwy, np. Złamany Ryjek czy Grzmiąca Jama. Podczas jednej z przygód na wyspie natykają się na barana Ulryka, który ich atakuje. Ucieczka kończy się zamknięciem zwierzęcia w szopie.

Lato w Bullerbyn upływa szybko. Dzieci obchodzą noc świętojańską, stawiając ozdobiony słup i tańcząc wokół niego. W sezonie wiśni postanawiają sprzedawać owoce przy szosie. Początkowo brak klientów zniechęca, ale zmiana lokalizacji pozwala sprzedać cały plon.

Lisa i Anna postanawiają sprawdzić się jako opiekunki, zajmując się małą Kerstin. Okazuje się jednak, że zadanie jest trudniejsze, niż myślały – dziewczynka nie chce jeść, spać, a dodatkowo brudzi ubrania. Po tej próbie zaczynają wątpić, czy to zajęcie jest dla nich.

Pod koniec lata mieszkańcy Bullerbyn wyruszają na wyprawę nad jezioro Ciche, by łowić raki. Spędzają noc w szałasie, a nad ranem wracają z pełnymi koszami i wspomnieniami wspaniałego wyjazdu.

I tak kończy się historia opowiedziana w książce „Dzieci z Bullerbyn”.

Kim jest Astrid Lindgren?

Astrid Lindgren, właściwie Astrid Anna Emilia Lindgren, urodziła się 14 listopada 1907 roku w Vimmerby w Szwecji. Była jedną z najbardziej znanych i cenionych pisarek dziecięcych na świecie. Zmarła 28 stycznia 2002 roku w Sztokholmie.

Lindgren zadebiutowała literacko w wieku 37 lat książką „Zwierzenia Britt-Marii”, jednak jej prawdziwa popularność zaczęła się od serii opowiadań o Pippi Pończoszance, które powstały na podstawie historii wymyślonych dla jej córki. Jej twórczość charakteryzuje się humorem, trafnymi obserwacjami obyczajowymi oraz bliskim związkiem z naturą.