Formy wyrażania przyszłości w języku angielskim – czasy przyszłe angielskie

Konstrukcja „be going to” w języku angielskim jest jednym z najpopularniejszych sposobów wyrażania przyszłości. Jest ona bardzo intuicyjna i łatwa w użyciu, co sprawia, że jest często wykorzystywana zarówno przez początkujących, jak i zaawansowanych użytkowników języka angielskiego. Struktura zdania z „be going to” wygląda następująco:

Podmiot + be (am/is/are) + going to + czasownik w formie podstawowej

Kiedy się jej używa? Istnieje kilka kontekstów, w których konstrukcja „be going to” jest najbardziej odpowiednia:

1. Do wyrażania planów lub zamiarów: Ucząc się angielskiego warto zapamiętać, że jeżeli masz zamiar coś zrobić i jest to dla Ciebie pewne, konstrukcja „be going to” będzie najbardziej odpowiednia.

• Przykład: „I am going to visit my grandma next week.” (Zamierzam odwiedzić moją babcię w przyszłym tygodniu.)

2. W odniesieniu do czynności, które mają nastąpić w przyszłości, ale są już zaplanowane lub postanowione: Jeśli coś jest już zaplanowane i pewne, użyj „be going to”.

• Przykład: „We are going to move to a new house next month.” (W przyszłym miesiącu przeprowadzamy się do nowego domu.)

3. Do wyrażania przewidywań lub intuicji: Jeżeli coś wydaje Ci się być prawdopodobne na podstawie obecnych okoliczności, również możesz użyć „be going to”.

• Przykład: „Look at the sky. It is going to rain soon.” (Spójrz na niebo. Zaraz będzie padać.)

Dodatkowe przykłady:

• „She is going to start a new job.” (Ona zacznie nową pracę.)
• „They are going to have a baby.” (Oni będą mieli dziecko.)
• „You are going to love this movie.” (Ten film Ci się na pewno spodoba.)

Konstrukcja „will” w języku angielskim jest często używana do formułowania obietnic, deklaracji, przewidywań oraz szybkich decyzji. Struktura zdania z „will” jest równie prosta, co w przypadku „be going to”, i wygląda następująco:

Podmiot + will + czasownik w formie podstawowej

„Will” znajduje zastosowanie w kilku różnych kontekstach:

1. Do wyrażania obietnic: Jeśli obiecujesz coś zrobić, „will” jest najbardziej odpowiednią konstrukcją.

• Przykład: „I will help you with your homework.” (Pomogę ci z twoją pracą domową.)

2. Do wyrażania deklaracji: Jeżeli chcesz zadeklarować, że coś zrobisz, również użyjesz „will”.

• Przykład: „I will become a doctor.” (Zostanę lekarzem.)

3. Do wyrażania przewidywań opartych na faktach: Jeżeli coś jest bardzo prawdopodobne i wysnuwamy wnioski na podstawie faktów, „will” jest odpowiednim wyborem.

• Przykład: „If you don’t wear a coat, you will get cold.” (Jeżeli nie założysz płaszcza, zmarzniesz.)

4. Do podjęcia działania w odpowiedzi na sytuację: Często używamy „will” wtedy, kiedy podejmujemy decyzję w chwili mówienia, jako spontaniczną reakcję na coś.

• Przykład: „The phone is ringing. I will answer it.” (Telefon dzwoni. Odbiorę.)

Dodatkowe przykłady:

• „She will arrive at 5 PM.” (Ona przyjedzie o godzinie 17:00.)
• „They will not accept our offer.” (Oni nie zaakceptują naszej oferty.)

Ucząc się angielskiego warto wiedzieć, że wyróżniamy dwa główne sposoby wyrażania przyszłości po angielsku. „Will” i „be going to” to dwie konstrukcje służące do wyrażania przyszłości angielskiej, które są często używane podczas mówienia w tym języku. Obie są używane do wyrażania czynności, które mają nastąpić w przyszłości. Jednak między nimi istnieje kilka kluczowych różnic. 

„Will” jest bardziej ogólną konstrukcją i używa się jej do wyrażania planów, decyzji, obietnic, propozycji, przewidywań i ogólnych wypowiedzi o przyszłości.

W przeciwieństwie do tego, „be going to” jest bardziej konkretną konstrukcją czasu przyszłego. Używa się jej głównie do wyrażania planów, które są już podjęte, przewidywań opartych na dowodach i przewidywań opartych na intuicji. Konstrukcję „be going to” często myli się z konstrukcją „will”, która również służy do wyrażania przyszłości. 

Główna różnica między tymi konstrukcjami polega na tym, że „be going to” jest używana do wyrażania planów i zamierzeń, podczas gdy „will” jest używana do wyrażania obietnic, deklaracji, przewidywań opartych na faktach lub do podjęcia działania w odpowiedzi na sytuację.

Przykłady zdań z will be i be going to:

• „I am going to buy a new car.” (Zamierzam kupić nowy samochód.)
• „I will buy a new car if I get a raise.” (Kupię nowy samochód, jeśli dostanę podwyżkę.)
• „She is going to travel around the world next year.” (Ona zamierza podróżować dookoła świata w przyszłym roku.)
• „She will travel around the world if she wins the lottery.” (Ona podróżuje dookoła świata, jeśli wygra na loterii.)
• „They are going to get married soon.” (Oni zamierzają wkrótce wziąć ślub.)
• „They will get married if their parents agree.” (Oni wezmą ślub, jeśli ich rodzice się zgodzą.)
• „We are going to start a new project.” (Zamierzamy rozpocząć nowy projekt.)
• „We will start a new project if we get the funding.” (Rozpoczniemy nowy projekt, jeśli dostaniemy finansowanie.)

Present Simple w kontekście przyszłości jest używany głównie do wyrażania bliższych planów. Jest to forma czasu, która ma swoje specyficzne zastosowania:

• Do wyrażania przyszłych wydarzeń, które są zaplanowane, regularne lub rutynowe: Na przykład, „The meeting starts at 10 AM.” (Spotkanie zaczyna się o 10:00).
  
• W zdaniach podrzędnych, z reguły okolicznikowych, zaczynających się od „when”, „until”, „where”: Na przykład, „I will call you when the meeting ends.” (Zadzwonię do ciebie, kiedy spotkanie się zakończy).
  
• Służy do wydawania instrukcji i wskazówek: Na przykład, „Turn left when you reach the corner.” (Skręć w lewo, kiedy dojdziesz do rogu).
  
• W pierwszym trybie warunkowym określa warunek, możliwy do zajścia w przyszłości: Na przykład, „If it rains, the game is cancelled.” (Jeśli będzie padać, mecz zostanie odwołany).
  

Present Simple jest najczęściej używany do wyrażania regularnych lub rutynowych wydarzeń, które są zaplanowane i pewne.

Present Continuous jest najczęściej używany do wyrażania wcześniej ustalonych planów i jest szczególnie użyteczny, gdy chcemy podkreślić pewność lub bliskość w czasie danego wydarzenia. Jest często używany w następujących sytuacjach:

• Do opisania wydarzeń, które zostały już zaplanowane lub zarezerwowane: Na przykład, „I am meeting my friends for dinner tonight.” (Spotykam się z przyjaciółmi na kolację dzisiaj wieczorem).
  
• Do opisania czynności, które mają się wydarzyć w najbliższej przyszłości: Na przykład, „We are leaving for vacation tomorrow.” (Wyjeżdżamy na wakacje jutro).
  
• Do opisania czynności, które są częścią większego planu lub harmonogramu: Na przykład, „She is presenting her project next week as part of the annual conference.” (Ona prezentuje swój projekt w przyszłym tygodniu jako część rocznej konferencji).
  

Present Continuous vs „going to”

Present Continuous i „be going to” są dwiema formami czasowymi używanymi do wyrażania przyszłości w języku angielskim, ale mają różne niuanse i zastosowania. Present Continuous jest często używany do wyrażania czynności, które są zaplanowane lub zarezerwowane w przyszłości. Jest to forma czasu, która podkreśla pewność i bliskość w czasie wydarzenia. Z kolei „be going to” jest używane do wyrażania czynności, które zostały zaplanowane lub postanowione, ale nie są jeszcze potwierdzone.

Przykład tego samego zdania w Present Continuous i z wykorzystaniem „be going to”:

• Present Continuous: „I am meeting my friends for dinner tonight.” (Spotykam się z przyjaciółmi na kolację dzisiaj wieczorem.)
• Be going to: „I am going to meet my friends for dinner tonight.” (Zamierzam spotkać się z przyjaciółmi na kolację dzisiaj wieczorem.)

W przypadku zdania w Present Continuous, możemy być pewni, że spotkanie na kolację jest już zaplanowane i zarezerwowane. W przypadku zdania z „be going to”, spotkanie jest zaplanowane, ale niekoniecznie zarezerwowane lub potwierdzone. Obydwie formy są użyteczne, ale wybór między nimi często zależy od kontekstu i stopnia pewności wydarzenia.

Czas Future Simple, znany również jako „will” w kontekście przyszłości, jest używany głównie do wyrażania obietnic, deklaracji, przewidywań i szybkich decyzji. Na przykład, jeżeli chcemy zadeklarować, że coś zrobimy w przyszłości, możemy powiedzieć „I will do it.” Future Simple jest też często używany w pierwszym trybie warunkowym, gdzie określa warunek możliwy do zajścia w przyszłości, jak w zdaniu „If it rains, we will stay at home.” W kontekście mówienia o przyszłości, Future Simple jest często używany, gdy chcemy wyrazić pewność, obietnicę lub deklarację.

Czas Future Continuous jest używany głównie do mówienia o wydarzeniach, które będą w trakcie trwania w pewnym momencie w przyszłości. Na przykład, „I will be working at 10 AM tomorrow” (Będę pracował jutro o 10:00), co sugeruje, że czynność (praca) będzie trwała w określonym czasie. Future Continuous jest również używany do wyrażenia zdarzeń, które są naturalnym wynikiem bieżących wydarzeń, jak w zdaniu „You will be feeling better soon” (Wkrótce poczujesz się lepiej). W kontekście mówienia o przyszłości, Future Continuous jest używany, gdy chcemy podkreślić trwanie, rozwój lub naturalną kontynuację wydarzenia.

Konstrukcja “To be to” / “to be about to”

Konstrukcje „to be to” i „to be about to” są używane w języku angielskim, aby wyrazić plany lub zamierzenia odnoszące się do przyszłości. Każda z nich ma swoje specyficzne zastosowania i konteksty, w których jest najbardziej odpowiednia.

1. „To be to” odnosi się do planów i zobowiązań, które zostały wcześniej ustalone lub zaplanowane. Oznacza to, że coś jest zaplanowane lub ustalone na przyszłość. Może to dotyczyć zadań, obowiązków, terminów lub innych wydarzeń. Często jest używane w kontekście planów, harmonogramów, umów, itp. Struktura zdania jest następująca: „Subject + am/is/are + to + base form of the verb.”

Przykłady:

• I am to meet with the client at 2 PM. (Mam się spotkać z klientem o 14:00.)
• They are to submit their reports by the end of the week. (Mają złożyć swoje raporty do końca tygodnia.)
• The new product is to be launched next month. (Nowy produkt ma być wprowadzony na rynek w przyszłym miesiącu.)

2. „To be about to” odnosi się do bardziej natychmiastowych działań w bardzo bliskiej przyszłości. Oznacza to, że coś jest gotowe do zrobienia w bardzo bliskiej przyszłości, jesteśmy w momencie przed podjęciem konkretnej akcji. Jest używane, aby wyrazić nagłą decyzję lub zamiar zrobić coś zaraz. Struktura zdania to: „Subject + am/is/are + about to + base form of the verb.”

Przykłady:

• I am about to leave for the airport, so I can’t talk right now. (Za chwilę wyjeżdżam na lotnisko, więc teraz nie mogę rozmawiać.)
• She is about to call the doctor because she’s not feeling well. (Za chwilę zadzwoni do lekarza, bo źle się czuje.)
• They are about to announce the winner of the competition. (Za chwilę ogłoszą zwycięzcę konkursu.)

Obydwie konstrukcje są przydatne w różnych kontekstach i pozwalają na precyzyjne wyrażanie dodatkowych aspektów przyszłości.

W języku angielskim istnieje wiele sposobów wyrażania przyszłości. Najważniejsze z nich to „be going to”, „will” i Present Simple. Każdy z nich ma swoje zastosowania i konteksty, w których jest używany. Wybór odpowiedniego czasu zależy od sytuacji, w jakiej się znajdujemy. Dlatego ważne jest, aby znać różnice między nimi i umieć je stosować w praktyce.

W języku angielskim mamy kilka Oto kilka wskazówek, które mogą pomóc w wyborze najodpowiedniejszej opcji, jeśli chodzi o wyrażanie przyszłości: 

• Jeżeli wydarzenie jest zaplanowane i pewne, możesz użyć „be going to” lub Present Continuous.
• Jeżeli decyzja jest spontaniczna, użyj „will”.
• Jeżeli mówisz o harmonogramach i rozkładach, użyj Present Simple.

Aby zrozumieć i prawidłowo zastosować omawiane zasady gramatyczne, polecamy regularne ćwiczenia i użycie ich w praktycznych kontekstach. Możesz również skorzystać z różnych materiałów edukacyjnych dostępnych online, aby ugruntować swoją wiedzę. Dziękujemy za przeczytanie i życzymy sukcesów w nauce języka angielskiego!