Unreal Past, czyli przeszłość nierzeczywista –  konstrukcje z “I wish” oraz “if only”

Najważniejsze wyrazy i wyrażenia wprowadzające okres warunkowy w kontekście unreal past to:

• Czasy: Past Simple i Past Perfect. 
• Drugi tryb warunkowy – Second Conditional. 
• Zwroty i wyrażenia: i wish, if only, supposing, what if, i’d rather, it’s high time.

Te konstrukcje są ściśle powiązane z wyrażaniem unreal past w języku angielskim. 

Konstrukcja „I wish” jest używana, gdy chcemy wyrazić pragnienie lub żal dotyczący rzeczywistości, której nie możemy zmienić. Wygląda to następująco.

Jak wygląda konstrukcja i wish w zdaniach teraźniejszych?

• I wish + Past Simple: „I wish I knew the answer.” (Żałuję, że nie znam odpowiedzi.). Zastosowano „I wish” + Past Simple („knew”). Wyrażamy żal dotyczący obecnej sytuacji, której nie możemy zmienić.

Jak wygląda konstrukcja i wish w zdaniach w czasie przeszłym?

• I wish + Past Perfect: „I wish I had studied harder.” (Żałuję, że nie uczyłem się pilniej.). Zastosowano „I wish” + Past Perfect („had studied”). Mówimy o przeszłej sytuacji, którą chcielibyśmy zmienić, ale jest to już niemożliwe.

Jak wygląda konstrukcja I wish w przeczeniach?

• I wish + Past Simple z przeczeniem: „I wish I didn’t have to go to work tomorrow.” (Żałuję, że muszę iść jutro do pracy.). Zastosowano „I wish” + Past Simple z przeczeniem („didn’t have to go”). Użycie przeczenia w Past Simple („didn’t”) wskazuje na nierealne, ale silne pragnienie dotyczące obecnej lub przyszłej sytuacji, której nie można zmienić.

I wish + Past Perfect z przeczeniem: „I wish I hadn’t eaten so much cake.” (Żałuję, że zjadłem tyle ciasta.). Zastosowano „I wish” + Past Perfect z przeczeniem („hadn’t eaten”). Użycie przeczenia w Past Perfect („hadn’t”) wskazuje na żal związany z konkretną przeszłą sytuacją, którą chcielibyśmy zmienić, ale jest to już niemożliwe.

Ta konstrukcja jest używana, gdy chcemy wyrazić nasze niezadowolenie z obecnej sytuacji i pragnienie jej zmiany. Budowa konstrukcji wish + would wygląda następująco:

• Wish + Would + Bezokolicznik: „I wish you would stop smoking.”

Inne przykłady takich zdań w konstrukcji „wish + would” w języku angielskim to: 

• „I wish it would stop raining.” – „Chciałbym, żeby przestało padać.”
• „I wish you would listen to me.” – „Chciałbym, żebyś mnie słuchał.”
• „I wish she would call me back.” – „Chciałbym, żeby ona do mnie oddzwoniła.”
• „I wish he would finish his work on time.” – „Chciałbym, żeby on skończył swoją pracę na czas.”

Konstrukcja „if only” jest używana głównie do wyrażania silnych pragnień, żalów lub emocjonalnych reakcji na obecne lub przeszłe sytuacje. Jest to forma bardziej dramatyczna i emocjonalna niż „I wish”.

Konstrukcja „if only” może być używana z czasami Past Simple lub Past Perfect, w zależności od tego, czy mówimy o obecnych/przyszłych czy przeszłych sytuacjach. Struktury wyglądają następująco:

• If only + Past Simple: „If only she knew.”
• If only + Past Perfect: „If only I had known.”

„If only” z Past Simple używamy, gdy wyrażamy pragnienie zmiany w obecnej lub przyszłej sytuacji.

„If only” z Past Perfect używamy, gdy mówimy o sytuacji w przeszłości, której nie możemy już zmienić.

„If only” jest formą bardziej emocjonalną i dramatyczną niż „I wish”, dlatego używamy jej w sytuacjach wymagających podkreślenia emocji.

Przykłady zdań z konstrukcją “if only”: 

• „If only I could fly.” – „Gdybym tylko mógł latać.”. Zastosowano „If only” + „could” (modalny czasownik) dla wyrażenia pragnienia, które jest niemożliwe do spełnienia.
• „If only she were here.” – „Gdyby tylko ona tu była.”. Zastosowano „If only” + Past Simple („were”). Wyrażamy pragnienie dotyczące obecnej sytuacji, której nie możemy zmienić.
• „If only I had listened to you.” – „Gdybym tylko Cię posłuchał.”. Zastosowano „If only” + Past Perfect („had listened”). Mówimy o przeszłej sytuacji, którą chcielibyśmy zmienić, ale jest to już niemożliwe.

Konstrukcja „supposing” jest używana do wprowadzenia hipotetycznej sytuacji, zwykle jako forma pytania, aby zastanowić się nad różnymi możliwościami lub konsekwencjami.

W zdaniach „supposing” jest zwykle używane na początku zdania i następuje po nim tzw. conditional clause.

• Supposing + Conditional Clause: „Supposing it rains, what will we do?”

„Supposing” zwykle wprowadza drugi lub trzeci tryb warunkowy i jest używane w kontekście mówionym.

Przykłady zdań z supposing:

• „Supposing she doesn’t come, what will you do?” –  „Załóżmy, że ona nie przyjdzie, co zrobisz?”
  
• „Supposing it rains, should we stay home?” – „Załóżmy, że będzie padać, czy zostaniemy w domu?”
• „Supposing you won the lottery, what would you do first?” – „Załóżmy, że wygrałeś na loterii, co zrobisz jako pierwsze?”

Konstrukcja „I’d rather” jest używana do wyrażania preferencji.

• I’d rather + verb (base form): „I’d rather stay home.”

Konstrukcja ta jest często używana w kontekście mówionym i nie wymaga dodatkowego czasownika pomocniczego.

Przykłady zdań: 

• „I’d rather go by train.” – „Wolałbym jechać pociągiem.”
• „I’d rather not talk about it.” – „Wolałbym o tym nie rozmawiać.”
• „I’d rather you didn’t smoke.” – „Wolałbym, żebyś nie palił.”

Konstrukcja „high time” jest używana do wyrażenia poczucia, że coś powinno już być zrobione i jest opóźnione.

• It’s high time + subject + past tense: „It’s high time we left.”

Czasownik po „high time” jest w czasie Past Simple, nawet jeśli odnosi się do teraźniejszości czy przyszłości.

Przykłady zdań:

• „It’s high time you got a job.” – „Najwyższa pora, żebyś znalazł pracę.”
• „It’s high time we went on vacation.” – „Najwyższa pora, żebyśmy pojechali na wakacje.”
• „It’s high time you cleaned your room.” – „Najwyższa pora, żebyś posprzątał swój pokój.”

Konstrukcja „what if” jest używana do wyrażania hipotetycznych sytuacji lub pytań.

• What if + subject + verb: „What if it rains?”

„What if” jest używane w pytaniach i nie wymaga dodatkowego czasownika pomocniczego.

Przykłady zdań: 

• „What if I fail the test?” – „Co jeśli nie zdam testu?”
  
• „What if she doesn’t love me?” – „Co jeśli ona mnie nie kocha?”
• „What if we get lost?” – „Co jeśli się zgubimy?”

Unreal past w języku angielskim daje nam narzędzia do wyrażania różnych nierealnych pragnień, warunków czy sytuacji. Kluczowe konstrukcje, o których mówiliśmy, to „I wish” i „if only”. Pamiętaj, że zrozumienie i skuteczne wykorzystanie tych konstrukcji wymaga praktyki. Dlatego warto je regularnie ćwiczyć i analizować w kontekście różnych zdań i sytuacji.

Osobom uczącym się gramatyki języka angielskiego, w tym czasów w języku angielskim i zdań z wish i if only radzimy:

• Ćwicz konstrukcje „I wish” i „if only” w różnych kontekstach.
• Staraj się zrozumieć subtelne różnice między „I wish” a „if only”.
• Ustal z nauczycielem (lub samodzielnie) różne scenariusze i konteksty, w których te konstrukcje mogą być używane.

Czy ten artykuł był pomocny?