6 min Rodziny językowe część 1: Czym różnią się od siebie języki europejskie?
Już nawet kilkuletni malec, podczas wakacyjnego wyjazdu z rodzicami za granicę, bardzo szybko zauważy, że ludzie dookoła niego porozumiewają się między sobą inaczej. Jak to możliwe, że ludzie za granicą wymawiają zupełnie inne słowa i wszystkie rozmowy brzmią inaczej? A przede wszystkim, jak to możliwe, że nie da się zrozumieć o czym te osoby mówią?
To wszystko wina (a może. zasługa?) różnic kulturowych i językowych, które w każdym kraju, na przestrzeni lat kształtowały się bardzo indywidualnie. Bardziej wnikliwi obserwatorzy i starsze dzieci zauważą jednak, że niektóre języki za granicą są podobne do siebie, a niektóre z nich są nawet całkiem polskobrzmiące. To z kolei konsekwencja przynależności danego języka do określonej rodziny językowej. Dzisiaj spróbujmy uporządkować cały ten językowy galimatias i znaleźć odpowiedź na pytanie czym różnią się od siebie języki europejskie. Dowiedz się więcej o rodzinach językowych – czytaj dalej!
Rodziny języków – czym są?
Aby zrozumieć, dlaczego w obrębie Europy, w każdym z krajów, każdy mówi innym językiem, należy w pierwszej kolejności zrozumieć czym jest rodzina językowa. Zgodnie z klasyfikacja języków, jest to duża jednostka obejmująca grupę języków, które według istniejących dowodów wywodzą się od jednego, wspólnego prajęzyka z dawnych lat. Wniosek o przynależności danych języków do jednej rodziny językowej można również wyciągnąć z własnych obserwacji. W wielu językach europejskich występują podobieństwa gramatyczne oraz w zakresie wykorzystywanego słownictwa.
Jednym z najciekawszych faktów dotyczących języków obcych jest to, iż języki indoeuropejskie, czyli języki słowiańskie, romańskie i germańskie, wszystkie pochodzą od jednego wspólnego języka praindoeuropejskiego. Co to oznacza w praktyce? Dokładnie tyle, że jeśli jesteśmy europejczykami, to zdecydowanie łatwiej będzie nam nauczyć się języka angielskiego, hiszpańskiego, francuskiego, niemieckiego, włoskiego, serbskiego czy niderlandzkiego niż języków: chińskiego, japońskiego czy arabskiego.
Rodzina językowa języków indoeuropejskich
Zdecydowana większość mieszkańców Europy posługuje się na co dzień językami należącymi do rodziny indoeuropejskiej. Jest to również jedna z największych i najwcześniej zbadanych przez językoznawców rodzin języków na całym świecie. Do rodziny języków indoeuropejskich należą głównie języki germańskie, romańskie i słowiańskie, a także albański, ormiański, celtycki, języki helleńskie oraz indoirańskie. Co ciekawe, na mapie Europy znajdują się dwa kraje: Finlandia i Węgry, w których mieszkańcy posłgują się językami nieindoeuropejskimi, a językami ugrofińskimi wywodzącymi się z języków uralskich.
Skupimy się jednak na pierwszej, najważniejszej i najpopularniejszej trójce języków z rodziny indoeuropejskiej. Czy wiesz w których krajach używa się języków germańskich, w których romańskich, a w których słowiańskich? Otóż, języki angielski, niemiecki, norweski i szwedzki należą do grupy języków germańskich, stąd wiele słów w tych językach może być do siebie podobne. Języki rumuński, portugalski, hiszpański, włoski i francuski należą do grupy języków romańskich, natomiast języki polski, czeski, słowacki, ukraiński, białoruski, i rosyjski należą do grupy języków słowiańskich, w których wspólną cechą nierzadko jest wymowa. Ponadto mamy jeszcze rodzinę języków ugrofińskich, do których należą: fiński, węgierski, estoński. Litewski i łotewski to natomiast członkowie rodziny języków bałtyckich. Zauważ, że węgierski jako jedyny jest odseparowany od swoich „kuzynów”.
